Ik breng mijn zoontje huilend naar de kinderopvang. Hij wil bij mij zijn, maar ik moet aan het werk. Of ik ga de deur uit om te sporten en moet hem zwaar teleurgesteld bij de oppas achterlaten. Het zijn momenten dat ik me schuldig voel. Herkenbaar? Ik zou graag bij mijn zoontje blijven, maar toch doe ik dit niet. Ik moet het loslaten, dit helpt mij en mijn zoontje verder.Â
Waar komt het schuldgevoel vandaan?
Als ouder wil je graag aan de behoeftes van je kindje voldoen. Je wilt dat je kind blij en tevreden is. Je wilt dat hij voldoende slaapt, geen honger heeft en zich veilig voelt. Hoe kun je hier het beste aan voldoen? Door iedere dag samen te zijn. Zo weet je zeker dat je kind niets tekort zal komen.Â
Toch is dit niet haalbaar. Want niet alleen je kind heeft behoeftes, maar jij natuurlijk ook. Je hebt tijd voor jezelf nodig om te sporten of een drankje te drinken met vrienden. Je gaat werken. Om geld te verdienen natuurlijk, maar ook om je als persoon verder te kunnen ontwikkelen.
Botsen van behoeftes
Zodra de behoeftes van je kind gaan botsen met jouw behoeftes, moet je keuzes gaan maken. Je kunt niet altijd aan beide tegelijk voldoen. Kies je voor jezelf? Dan kan dit een schuldgevoel geven.
Wist je dat: 100% van de ouders wel eens last van een schuldgevoel heeft?Ook als je weet dat jij deze tijd voor jezelf echt nodig hebt. Is dit erg? Nee, helemaal niet. Je kindje krijgt juist de ruimte om zich los te maken van zijn ouders en de wereld te ontdekken. Hij kan immers niet zijn hele leven bij je blijven. Hij leert zo dat hij zich ook veilig kan voelen bij bijvoorbeeld de kinderopvang en andere kinderen.Â
Is het leuk? Nee zeker niet. Ik laat mijn zoontje soms ook met pijn in het hart achter bij de kinderopvang. Niet omdat hij het daar niet naar zijn zin heeft. Hij vindt het juist fantastisch. Toch is het afscheid niet altijd makkelijk en voel ik me daar dan wel schuldig over.
Hoe ga je om met het schuldgevoel?
Heb je een schuldgevoel ten opzichte van je kinderen? Je kunt hier op verschillende manieren mee omgaan. Zo kun je toegeven aan dit gevoel en de behoeftes van je kindje volgen. Soms een goed idee. Bijvoorbeeld als je kindje zich niet lekker voelt, dan is het goed als het bij papa of mama kan zijn. Een goede reden om je werk even te laten voor wat het is en er te zijn voor de kleine.
Je kunt ook kiezen voor je eigen behoeftes. Ook dit is heel belangrijk. Want als jij niet aan je eigen behoeftes toekomt, heb jij ook niet de energie om een leuke papa of mama voor je kinderen te zijn. Jij hebt het nodig om voldoende tijd voor jezelf te hebben, te werken en te zorgen voor je eigen gezondheid.Â
En dan heb je nog de situaties waarin je beide behoeftes met elkaar kunt combineren. Zo ga ik vaak fietsen naar de speeltuin, als mijn kinderen buiten willen spelen. Zo heb ik mijn beweging gehad en kunnen de kinderen zich uitleven in een nieuwe speeltuin. Of ik ga wandelen of hardlopen met mijn zoontje in de buggy. Zo heeft hij zijn broodnodige rust en kan ik lekker mijn hoofd leeg maken. Waarna we gezellig samen gaan douchen. Hier genieten we dan beide weer van.Â
Zoektocht naar balans
Het blijft altijd zoeken om een balans te vinden die voor jou werkt. Een schuldgevoel en onzekerheid horen hierbij. Wees creatief en probeer uit. Zo kom je tot nieuwe ideeën om jouw behoeftes met die van je kinderen te combineren. En soms moet je ook gewoon de deur achter je dicht durven trekken en tijd voor jezelf nemen. Probeer dit te doen, voordat je zelf overloopt, een kort lontje krijgt of uitgeblust op de bank ploft. Zo behoud je de energie om daarna weer de leuke, vrolijke en energieke ouder voor je kinderen te zijn. En daar hebben zij uiteindelijk ook het meest aan.
Deze blog is geschreven door Hanny van Best9Moms. Hanny is zwangerschaps- en mamacoach. Wil je meer weten over Hanny of Best9Moms? Neem dan een kijkje op haar website of volg haar op Instagram of Facebook.
