Na bijna 41 weken zwangerschap is onze dochter geboren, gezond en wel. Een poliklinische bevalling in het ziekenhuis van onze eerste keuze in aanwezigheid van mijn partner. Zonder medische indicatie of ingreep. Wat een groot geluk! En toen kwam de kraamtijd, die er heel anders uitzag als gebruikelijk.
Al tijdens mijn zwangerschap was ik geïnformeerd over de (on)mogelijkheden van bezoek tijdens de kraamtijd. De kraamzorgorganisatie verzocht ons om geen visite te ontvangen om het risico op besmetting van corona zo klein mogelijk te houden. Sterker nog, de kraamzorg zou stop gezet worden als we daar geen gehoor aan zouden geven. Omdat er verder ook nog nauwelijks onderzoek gedaan is naar de effecten van het coronavirus op pasgeborenen, hadden wij zelf deze keuze ook gemaakt in het belang van onze dochter. Beter voorzichtig nu dan spijt achteraf.
(On)begrip
Ons alternatief werd het raambezoek. Er werd overwegend begripvol gereageerd door onze omgeving op deze keuze. Maar er waren ook mensen die hun wenkbrauwen optrokken omdat ze onze overwegingen te zwaar op de hand vonden. Enerzijds omdat zij de gevaren van het coronavirus anders inschatten als wij. Anderzijds omdat zij hun eigen verlangens ten aanzien van ons onderlinge contact de boventoon lieten voeren. Het viel dan ook op dat er minder toeloop was van bezoek. De tussenkomst van een raam hield mensen weg. Wij vonden dat jammer, want onze trots is er niet minder om. Maar er leek eerst op verandering van de situatie gewacht te worden. Tevergeefs…
(On)gemak
De raambezoeken waren in eerste instantie vaak ietwat ongemakkelijk, zowel voor ons als voor degene aan de andere kant van het glas. We verstonden elkaar slecht en met gebruik van telefoons zat er vertraging op de lijn. Het voelde alsof we in een etalage zaten van een slecht gesynchroniseerde film. Maar deze toestand bracht ook met zich mee dat we ons als gezin makkelijker in een babybubbel begaven. We konden cocoonen zonder al teveel inmenging van buitenaf. Het was fijn om zo intens met elkaar bezig te zijn en een nieuwe balans te zoeken.
Eigen koers varen
Nu de kraamhulp weg is, speelt de vraag rondom bezoek opnieuw op. Op advies van de verloskundige en de jeugdgezondheidszorg laten we onze inner circle binnenkomen, maar met behoud van anderhalve meter afstand tot elkaar. Opnieuw worden daar meningen over gevormd. Ook ten aanzien van de omgang met onze andere driejarige koter. Gelukkig lukt het ons om bij ons eigen gevoel te blijven en deze steeds tegenover elkaar en nieuwe inzichten af te wegen, want het is lang niet altijd makkelijk om het juiste te blijven doen als je hart zo graag anders wilt.
Je kraamtijd is een fijne periode, maar het is ook een intensieve, emotionele, spannende en onwennige fase. Vooral nu ten tijde van corona, kan het erg verschillen met wat je verwacht had. Heb je vragen, wil je advies of ben je op zoek naar een professional? Neem gerust contact met ons op.
