Mijn kraamtijd tijdens corona
De 41 weken bijna gehaald en daar is hij dan, onze zoon Valentijn. Geboren in 2020, een jaar dat we zullen onthouden als het ‘coronajaar’.
Ik realiseer me na de eerste week dat zijn fotoboek een stuk dunner zal zijn dan dat van zijn zus. Geen kraambezoek en opa’s en oma’s met hem op de arm. Wij zijn als zijn ouders de enige die hem hebben vastgehad. Voor hem misschien wel prettig. Als je je bedenkt dat een baby van zijn leeftijd amper 20 cm ver kan kijken en dan ook nog alleen maar schimmen ziet, kan je je voorstellen dat alles anders dan in de buurt bij papa of mama zijn, beangstigend kan zijn. Voor ons dus geen onrustige baby in de avond na bezoek, maar een tevreden ventje dat lekker kan gaan slapen. Hij ziet ons en zijn grote zus (die dan wel weer veel geluid maakt als ze trots boven de box hangt). En verder dan de slaapkamer, de woonkamer, de tuin en een klein blokje om is hij nog niet geweest.
Grote zus
Voor zijn grote zus, onze peuter in huis, is het daarentegen soms minder leuk. Die wil namelijk het liefst niet gebonden zijn aan de schuttingdeur. Na een week thuis met z’n vieren kwamen we tot de ontdekking dat ze zichzelf dan ook maar geleerd heeft de sleutel in de deur van het slot te draaien. Ze zal wel gedacht hebben: ‘ik grijp mijn kans’ en zorg zelf wel dat ik de tuin mag verlaten. Weg was ze.
‘Morgen mag ik naar de peuterzaal’ vertelde ze me gistermiddag. De eerste week bleef ik antwoorden dat dat niet kon, de peuterzaal is immers gesloten. Resultaat: een boze, verdrietige en teleurgesteld sip meisje die met de vraag bleef zitten waarom dat dan niet kon. Nu knik ik bevestigend en zeg dat ze zeker nog een keertje naar de peuterzaal mag. Daarmee is het voor haar gedaan. Tot de volgende morgen, dan komt daar de gym, het zwembad, het spelen met haar neefje en nichtje en het ooit beloofde tripje naar de kinderboerderij bij. Ze lijkt te vragen naar de bekende weg. Als je haar vraagt waarom het niet kan, kan ze daar antwoord op geven. Maar echt begrijpen, dat is een ander verhaal.
Gelukkig is ze gek op haar broertje. Voor het voeden en na het voeden knuffelt en kust ze er op los. Dat is ook de afspraak. Tijdens het voeden moet ze zich even zelf vermaken. En dat gaat boven verwachting goed.
Door als ouder er niet omheen te draaien en duidelijk te zijn door steeds hetzelfde antwoord te geven, gaat het in het hoofd van je kind geen eigen leven leiden en voorkom je discussies.
Dagritme
Ondanks dat Valentijn ook zijn aandacht nodig heeft proberen we het dagritme van voor de bevalling aan te houden. ‘S ochtends ontbijten we, om 10.00 uur eten we fruit, spelen we buiten en om 12.30 uur is het tijd voor een boterham. Soms lopen we een rondje naar de speeltuin in de buurt wanneer daar geen kinderen zijn, we lezen een boek of maken een knutselwerkje.
Dat vervolgens de was niet is gedaan en we ‘s middags van hetzelfde bordje kunnen eten omdat het afruimen van de ontbijttafel er bij in is geschoten heb ik geaccepteerd. Tip van onze super kraamhulp: laat het los. Best lastig maar het went. Als de kids ‘s avonds slapen ruim ik in een half uur alles op zodat we de volgende dag weer fris kunnen beginnen. Ik kom er achter dat dit beter werkt dan de hele dag het huis opgeruimd te willen houden en ‘s avonds rond te kijken en het gevoel te hebben de hele dag voor niets te hebben opgeruimd.
De natuurlijke drang om te plannen
Ook accepteer ik dat soms even de televisie aan gaat. Er zijn op internet tal van peuter verhaaltjes te vinden die zijn ingesproken. Inclusief beeld en soms met muziek er bij (de verhalen van de voorleesweken zijn hier thuis favoriet). Op de website van het EJK zijn allerlei digitale voorleesboeken te vinden.
Het organiseren van bijslaapmomenten is iets lastiger. Ik had vooraf het plan bedacht om bij te slapen op de momenten dat mijn dochter bij de peuterzaal zou zijn. Daar heb je het weer, de natuurlijke drang om te plannen. Zoals meer van de plannen kan hier door de corona ook een streep door. Af en toe even spelen bij opa en oma biedt uitkomst, voor haar welkome afleiding en voor ons de tijd om even bij te tanken.
Gooi eens een kleed op de grond en ga zitten. That's all. Kijk, observeer en volg eens de 'bevelen' van je peuter op. Je zult zien dat ze vanzelf bij je komt met een kopje zelf gemaakte thee, een boek of een knuffel.
Wanneer ze even is uitgespeeld staat er een bak met speelgoed klaar waar ze alleen op dat moment mee mag spelen. Handig voor tijdens het voeden, koken of schoonmaken. Daarna ruim ik de bak weer op. Zo heeft ze iedere dag even iets nieuws om mee te spelen zonder dat ik de hele speelgoedwinkel hoef leeg te kopen.
Ik streef er niet meer naar onze peuter de hele dag te willen vermaken en dat geeft rust. Voor mij, maar ook voor haar. En met die rust, kan ik ook weer meer genieten van deze bijzondere kraamtijd.
Meer informatie over zwangerschap en kraamtijd tijdens corona? Kijk op onze webpagina voor online trainingen, praktische oefeningen en websites met vraag & antwoord.
Dit blog is geschreven door Anouk Damveld. Anouk is orthopedagoog bij het Expertisecentrum Jonge Kind in Hengelo
