In dit blog lichten we een hele speciale periode uit, namelijk de newborn-fase. Het lijkt altijd zo schattig, zo’n ieniemienie mensje, maar het is ook een intensieve, emotionele, spannende en onwennige fase. Die fase combineren we nu met de informatie uit een eerder blog, namelijk het blog over mentaliseren. Mentaliseren, oftewel het verplaatsen in de behoeftes en de binnenwereld van je kind. Hoe kan dat principe nu handig zijn voor de eerste weken?
Al maanden verwacht je de baby, de laatste weken ben je echt aan het aftellen. Althans, dat was ik…ik kwam in een soort tunnelvisie terecht. Mijn wereld werd kleiner, ik werd minder mobiel en toen ik overtijd liep nam ik nog meer tijd om allerlei series te kijken en mezelf vooral heel veel rust te gunnen.
En hoelang het dan soms ook lijkt te duren….er komt een moment dat je met je maxi cosi thuis staat (ik ben in het ziekenhuis bevallen) met een kleintje erin die je bijna niet terug ziet tussen de dekentjes. Dat kleintje die uit jouw comfortabele buik ineens in de vrije wereld beland is. Met een plastic luiertje om en rompertjes met drukknoopjes. Stel je eens voor…dat is toch wel even wat anders dan in de warme baarmoeder!
Een onwennige fase; voor jou, maar ook voor je baby
Niet zo gek eigenlijk dat het begin dan ook erg wennen is. Dat je elkaar de eerste uren en dagen nog niet goed kan “lezen”. Je kleintje die jou vooral kent van je hartslag, het gerommel van je darmen en je doffe stemgeluid….die ligt ineens in een koud, plat bedje naast je (of soms zelfs verderop in de gang). We doen er gelukkig wel een kruik bij, om het iets comfortabeler te maken voor die kleine ;-). Maar hoe dan ook, het is erg onwennig, die eerste dagen. Voor jezelf, maar voor dat kleine hummeltje nog meer.
Na een heftige prestatie, wil je terug naar wat je kent. En dan te bedenken, wat een klus de bevalling is. Het vraagt echt het uiterste van je lijf. Als je zo’n prestatie geleverd hebt, wil je eigenlijk maar 1 ding. Lekker in je vertrouwde omgeving zijn en weer opladen. Als je dan even bedenkt hoe het voor die kleine is….die heeft minstens zo’n grote prestatie geleverd. Misschien nog wel heftiger…die is uit zijn omgeving weggerukt en allerlei volwassenen, dokters etc. richten zich op je in een kamer met licht en allerlei geluiden die je niet kent. Het grote verschil met jou is, dat jij weer terug gaat naar je eigen huis en bed en dat die kleine niet meer terug kan naar de vertrouwde omgeving…nee, die komt in een totaal nieuwe wereld. Het enige vertrouwde, dat is je hartslag, de warmte van lijf en je stem.
Je wil er voor je baby zijn
Natuurlijk wil jij er samen met je partner voor die kleine zijn. Maar dat is best wel puzzelen de eerste dagen. Gelukkig hebben we in Nederland kraamzorg. Die kan een beetje op weg helpen. Wat kan jij nog meer doen?
Kijk naar je kleintje
Nu je zelf fysiek op krachten moet komen, kun je ook de tijd nemen om je baby te leren kennen. Dat kan je het beste door te kijken. Ga eens een achterover zitten, en bedenk hoe zou je kleintje zich nu voelen? Ligt je kleintje er ontspannen bij? Slaapt de kleine rustig? Is het gezichtje relaxed? Maakt hij geluidjes? Beweegt ze de oogjes om geluidjes te herkennen? Vindt hij het fijn als je de rug aait? Of is het fijner om een handje te pakken? Wat wil je baby je vertellen als het geluidjes maakt? Je baby kan ontzettend genieten van je aandacht maar af en toe kan het zijn dat je baby een moment nodig heeft om bijvoorbeeld prikkels te verwerken. Hoe zie je dat aan jouw kleintje? Door te kijken en te luisteren naar je baby leer je wat je baby je probeert te vertellen en wat je baby nodig heeft.
Stel je baby gerust met je stem
Ook al is je baby nog zo klein, je baby herkent je stem al en begrijpt al meer dan je misschien denkt. Je stem biedt emotionele veiligheid en dit is belangrijk voor de hechting. Praat in korte zinnetjes, kalmeer je kleintje met je stem en maak geluidjes bijvoorbeeld tijdens het verschonen of in bad doen. Rustig voorlezen, vertellen wat je doet of uitleggen wat er gaat komen, helpt je kleintje. Daarnaast leert je baby op deze manier ook woorden begrijpen en gebruiken. Je baby zal zich op deze manier beter kunnen ontwikkelen!
Met gebruik van taal kan je niet vroeg genoeg beginnen. Uit onderzoek blijkt dat een baby vanaf (ongeveer) 23 weken al kan horen en hierop kan reageren door bijvoorbeeld te bewegen naar jouw stem toe.
Herken de taal van je baby
Wanneer je baby al iets ouder is, kan je baby zich uitdrukken door bijvoorbeeld naar voorwerpen te wijzen, maar bij een pasgeboren baby zijn huilen en huilgeluidjes een van de weinige manieren waarop je baby iets duidelijk kan maken. Het huilen kan verschillende betekenissen hebben. Een van de manieren om daarachter te komen is de methode van Dunstan Babytaal. Priscilla Dunstan ontdekte dat alle baby’s wereldwijd vijf geluiden maken en dat elk van de geluiden een specifieke betekenis heeft. Door de geluidjes te leren herkennen, kun je als ouder hierop handelen. De vijf betekenisvolle huilgeluidjes:
Neh: Je baby heeft honger
Eh: Help je baby een boertje te laten
Eairh: Je baby heeft last van darmkrampjes.
Auw: Je baby is moe en wil graag slapen.
Heh: Je baby ervaart ongemak. Dit kan bijvoorbeeld een vieze luier zijn, een ongemakkelijke houding of je baby heeft het te koud of te warm
Verplaatsen in je baby
Het hele lijfje van je baby is de eerste dagen volop in ontwikkeling. Leren drinken, darmpjes die nog moeten gaan werken, het zicht dat scherper moet worden, het lijfje dat zichzelf op temperatuur moet houden. Ondertussen gebeurt er zoveel in de hersenen…er worden honderden verbindingen per minuut gemaakt. Je baby ontwikkelt harder dan in welke fase ook. En dan moet je baby ook nog wennen aan de nieuwe omgeving!
Neem in deze periode rust en tijd voor elkaar en de kleine. Emoties en vermoeidheid overladen je soms misschien, maar als je elkaar steunt en je af en toe bewust verplaatst in je kleine kun je met elkaar een goede start maken.
Ben jij ouder of zorgprofessional en heb jij vragen of ben je op zoek naar advies, neem dan contact met ons op.
